Budowa ściany całego brzucha jest niejednolita. Istnieją miejsca, gdzie warstwa mięśniowa charakteryzuje się mniejszą wytrzymałością, to wiąże się z częstszym powstawaniem przepuklin w tej lokalizacji. Ich występowaniu sprzyja otyłość, przerost gruczołu krokowego u panów, palenie papierosów oraz ćwiczenia siłowe o zbyt dużym obciążeniu mięśni brzucha. Zdarza się, że przepuklina pojawia się niespodziewanie w wyniku nagłego wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej. Może to mieć miejsce w trakcie intensywnego wysiłku przy podnoszeniu ciężkiego przedmiotu, podczas uporczywego kaszlu, a nawet przy kichnięciu czy silnym parciu na stolec, także w przypadku wykonywania ćwiczeń bez odpowiedniej rozgrzewki.
Pachwina to region o szczególnej predyspozycji do powstawania przepuklin, zwłaszcza u mężczyzn. Pojawia się tam delikatne wybrzuszenie, które zawiera przemieszczone ze swojej anatomicznej lokalizacji jelita lub otrzewną, w normalnych warunkach wyściełającą jamę brzuszną.
Typ przepukliny pachwinowej to mniej więcej 70% przypadków przepuklin brzusznych. Aż siedem razy częściej spotyka się ją u mężczyzn niż u kobiet.
Dlaczego przepuklina pachwinowa wymaga leczenia operacyjnego?
W początkowych stadiach niewielkich rozmiarów przepuklina może być bezobjawowa. W tej sytuacji nie ma konieczności przeprowadzenia natychmiastowej operacji. Jednak raz powstała przepuklina już nie zniknie. Wymaga okresowych kontroli u lekarza, a gdy pacjent zauważy, że przepuklina się powiększa lub zaczyna dawać objawy, powinien poddać się operacji. Jest to jedyna efektywna metoda leczenia przepuklin pachwinowych. Nie warto lekceważyć przepuklin, ponieważ zaniechanie leczenia może zakończyć się zagrażającymi życiu komplikacjami (uwięźnięcie przepukliny), których można uniknąć dzięki zabiegowi przeprowadzonemu odpowiednio wcześnie.
Do czego może doprowadzić odwlekanie zabiegu?
Nieleczona przepuklina obarczona jest ryzykiem pojawienia się powikłań. Najpoważniejszym jest uwięźnięcie przepukliny, czyli przemieszczenie się fragmentu jelita do worka przepuklinowego i brak możliwości jego cofnięcia z powrotem do jamy brzusznej. Jelito zostaje uwięzione, jego zawartość nie może swobodnie się przesuwać, a dopływ krwi jest wstrzymany. Jest to bezpośrednie zagrożenie życia.
Czym grozi uwięźnięcie jelita?
W przypadku opóźnienia interwencji chirurgicznej, istnieje ryzyko niedokrwienia jelita, co może zakończyć się jego martwicą, a następnie zapaleniem otrzewnej i wstrząsem septycznym, który może być śmiertelny dla pacjenta. W sytuacji gdy jelito jest zakleszczone, zabieg musi odbyć się w trybie pilnym, co wiąże się z większym ryzykiem powikłań w okresie okołooperacyjnym. Pacjent jest bardziej narażony na zakażenie, więc wszycie syntetycznej siatki może być niewskazane. Ponadto zmieniona martwiczo część jelita wymaga natychmiastowego wycięcia. Lekarze muszą nie tylko ratować zdrowie pacjenta, ale czasem i jego życie, dlatego znacznie lepszą opcją jest zaplanowanie zabiegu z wyprzedzeniem i wykonanie go w optymalnych warunkach.