Osoby zakochane w sobie i niewidzące świata poza czubkiem własnego nosa nazywane są narcyzami. Jak powstają osoby z narcystycznymi zaburzeniami osobowości? Czy jest to wynik błędów popełnionych przez rodziców? Sprawdź, co musiało się stać w życiu człowieka, żeby wyrósł z niego narcyz.
Kim jest narcyz?
Szacuje się, że narcystyczne zaburzenia osobowości dotykają 1% populacji, z czego 75% stanowią mężczyźni. Narcyza można spotkać w pracy, w rodzinie, między znajomymi. Łatwo ich poznać. Takie osoby zwykle czują satysfakcję z krytykowania innych, kochają pochwały i komplementy, ale nie lubią, kiedy ktoś wskaże im błąd. Ciężko z nimi pracować oraz żyć. Jeśli chodzi o związki, to narcyz kocha przede wszystkim siebie. Wprawdzie do pewnego momentu może idealizować partnera, ale gdy ten popełni jakiś błąd, zostaje skrytykowany i dołącza do grona zdewaluowanych osób.
Czy osobowość narcystyczna to wynik błędów popełnionych przez rodziców?
Specjaliści, na przestrzeni czasu, wskazywali wiele przyczyń osobowości narcystycznej, ale źródło pochodzenia wskazują jedno: dzieciństwo.
W czasach Freuda wskazywano na brak rodzicielskiej miłości, a specjaliści wychodzili z założenia, że kto za młodu nie dostał miłości, ten zaczął obdarowywać się nią sam. Tak samo narcyz chłonie miłość z otoczenia, aby wyrównać deficyty uczucia od rodziców.
W późniejszych czasach dr Brummelmah podważył tę tezę, udowadniając, że to nadopiekuńczość i nadmierne skupienie na dziecku sprawiają, że dorasta ono w przeświadczeniu swojej wyższości i lepszości oraz nabywa przekonanie o tym, że zasługuje na lepsze traktowanie.
Kolejna opcja dotyczy postaci rodziców, którzy okazują swoje uczucia dziecku, jedynie wówczas, gdy spełni ono ich oczekiwania. W przeciwnym wypadku jest krytykowane, co sprawia, że nabywa przekonanie o tym, że jest niewystarczająco dobre, a to w dorosłości skutkuje to tym, że chce być tak dobre, aby zasłużyć na podziw. Z kolei jeśli dziecko spełnia oczekiwania rodziców i służyć im jako wydłużenie ich ego, wówczas mamy do czynienia z tzw. narcystycznym przedłużeniem.
Jakich błędów należy unikać, aby dziecko nie wyrosło na narcyza?
Najczęstszym problemem jest brak uczuć albo ich egzaltacja. Nadmierne wychwalanie, zachwycanie oraz bezkrytyczna postawa sprawiają, że dziecko dorasta w przeświadczeniu, że jest lepsze od innych. Jeśli wychowuje się z narcystycznymi rodzicami, poprzez naśladownictwo przejmuje ich postawy.
Na szczęście narcystyczne zaburzenia osobowości można z powodzeniem korygować z pomocą terapeuty. Sesje są nastawione na naukę empatii, odnalezienie źródeł zaburzenia oraz zastępowanie postaw szkodliwych społecznie, tymi pożądanymi.